DamClubHarderwijk

Zaterdag was DCH gastheer van 43 kinderen voor de regiocup waaraan acht
kanjers uit Harderwijk meededen.

Bij de jongste groep met Benjamins wiste zowel Wilco als Daniël drie van hun
partijen te winnen waarmee ze met slechts één puntje achterstand gedeeld
tweede werden.

Gwen werd met overmacht kampioen bij de welpen door al haar partijen in
winst om te zetten, Sophie wist met slechts vier verliespunten een
verdienstelijke derde plaats te bemachtigen. Feline en Asra kwamen met
respectievelijk zeven en zes punten in de middenmoot terecht.

Bij de groep met Pupillen lieten mochten Brent en Niek laten zien wat ze
waard waren. Met negen punten kwam Brent uit op een mooie vierde plaats uit,
Niek deed hier met slechts één puntje niet veel voor onder. Al met al kon
worden teruggekeken op een mooie dammiddag bij MFC De Bogen.

Gisteren was het een gezellige drukte van belang bij de jeugddamclub van Harderwijk.
Naast de kinderen van de Sport- en Cultuurwijzer werden er ook de nodige examens afgenomen.
Melle, Wilco en Marcello behaalden hun diploma De Eerste Zet en Gwen behaalde het diploma Niveau 2 (wit).
Een speciale vermelding voor Wilco, hij is met zijn 6 jaar het jongste lid van de damclub die dit diploma behaalde.
Van harte gefeliciteerd allemaal en … op naar het volgende diploma; veel succes!

Ons Eerste speelde zaterdag 2 maart 2024 voorlopig de laatste wedstrijd in de Hoofdklasse. Er werd netjes gewonnen van hekkensluiter ADG wat de feestvreugde tijdens het etentje ’s avonds zeker ten goede kwam. Volgend jaar speelt Ons Eerste in de versterkte Eerste Klasse, met acht spelers en tien teams.

De wedstrijd begon met een mooie meevaller. Ruurd Wuestman kon de voorpost van tegenstander Ton van der Ploeg oprapen door vijf keer achter elkaar op te lopen. Na de schijfwinst sleepte Ruurd ook de partijwinst overtuigend binnen.

Al even geruisloos ging de partij tussen Egbert van Hattem en Wim Martin. De zwartspeler maakte er na de partij geen geheim van dat hij meer zin had om op tijd naar de Formule 1 race te kijken dan een partij te dammen. Toch kwam Egbert met wit gemakkelijker en mooier te staan, maar de zwartspeler wist de verdediging goed te organiseren. In plaats van de remise te accepteren had wit best nog even kunnen aandringen omdat zwart na de laatste zet (13-18) toch een schijf aan zijn lange vleugel moest onttrekken. Een opmars naar 24 kan in sommige varianten voordelig uitpakken, maar veel stelt het niet voor. Jammer was wel dat de witspeler niet zag wat Jan Hendrik thuis wel zag. Met 42.32-27 en 43.41-36 (en vervolgens een combinatie met 15-20 en 37-32) had wit zwart flink kunnen laten schrikken. Zwart moet goed slaan (niet naar dam!) maar had dan waarschijnlijk toch nog een spannende dammiddag  beleefd.

Een tweede winstpartij volgde al snel. Karel Hammacher zette zijn partij
tegen Fred Elgersma gedurfd op, maar twijfelde een aantal momenten hoe hij het beste verder kon spelen. In plaats van een stevig centrum te
pakken (en een hekstelling toe te laten), ruilde hij toch naar veld 27 en ging een Roozenburg-stelling aan. Fred toonde overtuigend aan dat dat (met het ontbreken van schijf 49) teveel vergde van de witte stand. Na een spannend middenspel bleek de witte lange vleugel de beslissende zwakte te zijn.

Henry Offenga speelde een enigszins wonderlijke partij tegen Hans Mulder waarbij beide spelers schijnbewegingen maakten, maar toch telkens de terugtocht aanvaardden. Blijkbaar was Henry allang blij dat zijn tegenstander remise aanbood na een poosje iets minder te hebben gestaan. Maar de zwarte stand mooi bijgetrokken en Henry had veilig op winst kunnen blijven spelen. De nieuwe terugtocht die wit in gedachten had, levert hem namelijk wel een enigszins passieve stand op. Maar gezien de stand op het scorebord, was de remise een prima uitslag.

Kees de Jong sloot zijn seizoen uitstekend af door de sterke Ton Bollebakker te verslaan. Wit begon wat passief en kwam aanvankelijk niet tot het gewenste aanvalsspel. Maar na een paar weifelende zetten van zwart stond er dan toch een uitstekende witte voorpost op 24 zonder dat zwart veld 2 bezet hield. Zwart ging stijlvol omsingelend te werk, maar kon geen vat krijgen op de witte stelling. Door de opgeloste schijf op 36 had wit een schijfje extra in het centrum. Met de sterke opmars van 38 naar 28 toonde wit zijn strategische gelijk aan en combinatief zit de zwarte stand ook niet goed in elkaar. Deze maakte op de 38e zet pardoes een flinke blunder en verloor kansloos. 38.14-19 lijkt gedwongen, maar ook dan wacht de zwartspeler een zware verdediging.

Ondanks de veelbelovende openingszetten kwam de partij tussen Jan de
Ruiter en Gerwin van der Meer in rustig vaarwater terecht. Het witte
centrum ziet er rond de 32e zet niet solide uit. Misschien had een
omsingelende actie met 32.12-18 wit voor problemen kunnen plaatsen. De reactie 33.36-31 ziet er in ieder geval gevaarlijk uit, vanwege allerlei
combinaties en omsingelingskansen. Ook een vlucht naar voren (met 45-40 en 28-23) vergt de nodige nauwkeurigheid. Na 32.1319 breekt wit zich
goed vrij met 33.3227. Toch trad wit niet doortastend genoeg op en kreeg
last van zijn hangende schijf op 45. Met de krachtzet 41.24-29 kwam
zwart gevaarlijk opzetten. Jammer genoeg voor Gerwin sloeg de aanval
niet door waardoor hij zijn laatste partij voor DCH – volgend jaar
speelt hij voor Witte van Moort – net niet winnend afsluiten. De computer is vaak voorstander van meteen voortvarend te werk gaan en
beveelt 47.1924 aan.

Joras Ferwerda bereikte een lekker centrumstandje tegen Nico Kruijswijk die zijn verdedigende resources echter volledig uitbuitte door
gegroepeerd te blijven spelen. Wit bereikte optisch groot voordeel, en
een flinke voorsprong in tempi. Dat zwart wist wat hij deed, bleek uit
zijn fraaie zet 46.4-10 waarmee hij zijn formaties het werk laat doen.
Knarsetandend moest wit in remise berusten.

Jan Hendrik slaagde erin om zwartspeler Bryan Bank onder druk te zetten in een Roozenburg-achtige stand. Maar net toen hij dacht dat hij op de 24e zet met 34-29 een schijf kon gaan winnen, speelden tegencombinaties hem ernstig parten. De ruil die wel volgde bleek juist zwart makkelijker spel te geven. Zwart speelde in het vervolg een puike partij en durfde (ondanks een combinatie) toch sterk 40.21-27 te spelen. In de partij slaagde Jan Hendrik er met de nodige moeite in de remisegrenzen te bewaken.

René Schaafsma speelde op de vierde zet verrassend 42-37 tegen de sterke Cees Strooper waarna zich een spannend gevecht ontspon met wisselende spelbeelden. Op de 34e zet nam zwart al te voortvarend een voorpost op het kerkhofveld in. Het was daardoor dat juist wit tot een ijzersterke inval kon komen op veld 24. Wit dook op zijn beurt richting 16, maar had op de 40e zet met 4540 of 3934 ook goede wachtzetten. Mocht zwart dan de twee-om-twee ruil nemen dan volgen zeer gevaarlijke varianten voor zwart, die last krijgt van wits 1611. Moeilijk te berekenen, zeker omdat zwart ook na 2721 lastige keuzen moet maken hoe hij naar het centrum gaat. De witte omsingeling draait op volle toeren. Hoewel logisch bleek 2228 niet de goede keus voor zwart, die een schijf offerde en voor troebele tegenkansen koos. Het was spijtig om te zien dat René zijn fraaie spel niet wist te bekronen. In plaats van 14-10 was damhalen richting veld 3 handig uit geweest. Ook met 62.10-4 had wit de genadeklap nog kunnen uitdelen.

Auke Steensma kwam met zwart tot goed spel. Tegenstander Harry de Waard liet gedurfd een hekstelling toe en ging naar het kerkhofveld voor
bevrijding daar uit. Dit leverde voor zwart wel uitstekende omsingelingskansen op: één van de twee voorposten kan zwart altijd
actief omsingelend ruilen. Op de 31e zet had zwart verrassend vroeg de
partij kunnen beslissen met 1822 en schijfwinst. In de partij kwam zwart
niet meer tot grote kansen en kwam in grote moeilijkheden. De opmars van 7 naar 17 en dan pas 2024 is te passief. In de partij slaagde Auke er in
om met slim kunst en vliegwerk de remise veilig te stellen en de
eindstand op 13-7 te bepalen.

De wedstrijd tegen Huissen 2 – de latere kampioen van Hoofdklasse A – werd met de nodige zorg tegemoet gezien, vooral ook omdat twee invallers nodig waren. Desondanks ging Ons Eerste op z’n Harderwieks fris en fruitig het gevecht aan. Maar het ratingverschil liet zich toch gelden.

Zo was Jaap van de Werfhorst niet opgewassen tegen Marcel Janssen die een knappe technische overwinning (links naar toernooibase in blauw) boekte. De witspeler bouwde mooi flexibel op, en de snelle ruil 19-23 gevolgd door 8-12 was al een beetje ‘scheef’. Om het wit wat lastiger te maken was eerst 11.7-12 handiger geweest. Maar de 16e zet (5-10?) was teveel van het goede. Wit profiteerde van de hangschijf met een sterke aanval door het midden.

Bepaald wild en romantisch was de partijopzet van Fred Elgersma tegen Emiel Leijser te noemen. Het zwarte blok op de lange vleugel kan mooie switches opleveren, en was door de ‘schone’ lange lijn misschien best speelbaar. Toen ook wit een opsluiting toeliet aan de andere bordrand, leek de stand weer aardig in evenwicht. Ook had zwart een flitsende combinatie kunnen afdwingen op de 39e zet (door 3-9 te spelen). In de partij wachtte zwart te lang met de achterloop 13-18. De zwakke zet 40.7-11 kwam Fred helaas niet meer te boven.

Kees de Jong boekte een dijk van een overwinning op Joost Hendriksen. De partij ging lang mooi gelijk op, waarbij zwart licht initiatief leek te hebben. Dat kantelde echter toen Hendriksen met 12-17 op de 39e zet een veel te grote wissel trok op zijn stand. (39.21-27 was hier beter geweest met een goed houdbare stand.) In het vervolg houdt wit met twee schijven er drie vast en kreeg steeds groter, en uiteindelijk beslissend, voordeel.

Een prachtige partij speelden ook René Schaafsma en Fleur Kruysmulder. De zwartspeelster is duidelijk van de Huissense school en kwam tot een gezonde flankcentrum-aanval. Maar het was mooi om te zien hoe wit langzaam maar zeker grip kreeg en omsingelend stevig te werk ging. Na de dertigste zet ontspon zich een spannende strijd. Toch kwam de zwartspeelster als overwinnaar uit de bus omdat wit op de 40e zet een verkeerde keuze maakte. In plaats van 50-44 had 27-21 gemoeten (of eerst 4034). Zwart doet er dan waarschijnlijk het beste aan om met 22-27 de terugtocht te aanvaarden.

Auke Steensma kwam tegen Rob Schrooten duidelijk als overwinnaar uit de opening waarbij de strijd om het centrum centraal stond. Wit bleef de confrontatie zoeken en hield de stand spannend en koos niet voor terugruil-varianten met 36-31-27. Heel anders had de partij kunnen gaan als wit na 40.16-21 verder op avontuur was gegaan met 42-37. Dan had wit sterk kunnen aandringen. In de partij verslikte Auke zich op de 45e zet in een combinatie en verloor zelfs nog.

Ruurd Wuestman liet in zijn partij tegen grootmeester Geert van Aalten gedurfd een damzet toe welke hij zeker kon afnemen. Toch nam de zwartspeler de combinatie wat resulteerde in een wat prettiger stand voor zwart. 13 41-36 verdient daarom de voorkeur. Het leek allemaal nog wel mee te vallen. Wit kan zijn schijven op de lange vleugel goed gebruiken en daarom is de hergroepering met 38-32 zeker logisch. In het vervolg wachtte wit te lang met 30-24. In de partij werd de druk op de lange vleugel wit toch te machtig.

Gerwin van der Meer had het aanvankelijk moeilijk tegen het gezonde flankspel van de geroutineerde witspeler Theo Berends en stuurde met 22.2-7 op een ruiltje aan. Een goede keuze, naar later bleek. Wit speelde met 31.38-32 een ondoordachte zet en liep tegen schijfverlies aan, ver in de witte gelederen. Zwart wist de schijfwinst niet te houden. In plaats van 35.8-13 was 4-9 een secure zet geweest om een schijf voor te blijven. Als wit daarna veld 29 bezet volgt sterk 14-20. Ook de geinige zet 39.14-19 was kansrijk geweest. In de partij kwam wit langszij en maakte remise.

Een uitstekende invalbeurt was er weer van Ton Eekelschot die de sterke Jan van Loenen op remise hield. Wit kwam in de partij sterk opzetten. Zwart had met de fraaie zet 25.6-11 de witte opbouw sterk kunnen storen. Er zitten dan veel vervelende combinaties in voor wit die royaal gebruik kan maken van de mogelijkheden van de Coup Philippe via 18-23. Grappig is ook dat op het antwoord 28-23 sterk 10-14 kan, met combinatiedruk op veld 27. In de partij kwam wit gevaarlijk opzetten maar zwart speelde stoïcijns tegen. Ton wist de witte aanvalsdrift voldoende te beteugelen en kwam met tegenwicht via de velden 21 en 22, en maakte later op deze vleugel handig gebruik van zijn formaties.

Een zeer spannend verloop had de partij tussen Jan Hendrik Kok en de jeugdige Willem Hoek. De schijven op 16 en 11 stonden niet fraai, en wit vond het mooie 25.29-24 om hier zo lang mogelijk van te profiteren. Maar het vervolg met 47-41 was niet al te best. De gedurfde (en doodenge) zet 32.35-30 moest er aan te pas komen om de schade nog binnen de perken te houden en de remise binnen te slepen.

Jan Willem Hoeve had het lastig tegen de sterke Dirk Joosten. De witte aanval liep goed, maar toch bleef zwart lang goed in de strijd. Over de timing van 23-28 (op zet 28) kunnen de meningen verschillen. Inderdaad hergroepeert wit zich goed en blijft zwart met het vraagstuk van de schijven op 6 en 11 zitten. Zwart had op zet 28 ook een dam kunnen nemen die begint met 17-21. Dit resulteert in een remisestand, maar vergt wel veel van het voorstellingsvermogen. Op de 39e zet was een terugruiltje met 14-20 aanzienlijk overzichtelijker geweest voor zwart. In de partij wordt de situatie voor zwart hachelijk. Met 50.33-29 had wit beslissend voordeel kunnen behalen, en ook 53.34-29 lijkt beslissend. Met behulp van de poot 16,21,27 sleepte zwart toch nog een remise binnen boord, en werd de eindstand bepaald op 14-6.

Team Wolderweide 1 zou niet aan deze provinciale finale hebben kunnen deelnemen als de heren van DamClub Harderwijk zich niet vol enthousiasme hadden ingezet om deze jonge spelers te trainen en te begeleiden. Dank jullie wel Bert Foppen, Fred Elgersma en Jan Hendrik Kok voor de vele uren die jullie aan “De Vijf” van Wolderweide 1 hebben besteed!

De laatste voorbereidingen op de finale met Jan Hendrik

Met de zeer overtuigende overwinning (14 punten uit 7 wedstrijden) in de halve finale van Gelderland nog vers in het geheugen mochten De Vijf het afgelopen zaterdag 9 maart opnemen tegen de vijftien andere teams die zich via de halve finales van de provincie Gelderland wisten te plaatsen. In zeven speelronden, waarvan de loting werd bepaald aan de hand van het Zwitserse systeem, vochten zestien teams om vijftien(!) plaatsen in de halve finale van Nederland die op 20 april zal worden gespeeld. Het moest wel heel raar lopen, zou het Wolderweide 1 niet gelukt zijn om zich te kwalificeren voor de volgende ronde. Een plekje in de nationale halve schooldamfinale was deze dag echter niet het enige doel van Wolderweide 1. Het team wilde Putten namelijk verlaten met een beker!

Wolderweide 1 pakte op 27 januari de eerste plaats in de halve finale van Gelderland

Rond 13:30 uur begon de eerste ronde en Wolderweide 1 mocht het opnemen tegen een goede bekende, namelijk Wolderweide 2. In de halve finale van Gelderland troffen de twee teams elkaar eveneens. De Vijf van Wolderweide 1 pakten, evenals in de halve finale, een 8-0 overwinning tegen hun schoolgenoten. De eerste 2 wedstrijdpunten waren al snel verzameld. De tweede ronde mocht het team het opnemen tegen De Branink 1. Adam maakte een blunder en gaf zijn partij helaas onnodig weg, maar invalster Romijn pakte met haar overtuigende zege 2 punten voor het team, waarmee de eindstand van deze wedstrijd op 6-2 in het voordeel van Wolderweide 1 kwam.

Opnieuw treffen Wolderweide 1 en Wolderweide 2 elkaar in het schooldamtoernooi

De derde wedstrijd tegen De Triangel verliep wat moeizamer. Gwen won haar partij vrij eenvoudig, maar Adam was nog niet volledig hersteld van zijn nederlaag in de voorgaande wedstrijd. Hij wist gelukkig nog wel 1 punt te pakken door een misser van zijn tegenstander, waardoor de partij in remise eindigde. Sophie moest helaas haar meerdere erkennen in opponent Cees en pakte geen punten deze ronde. Brent versloeg zijn tegenstander Seth, waardoor deze wedstrijd werd gewonnen met 5-3 en de Harderwijkse welpen de volle 6 punten uit 3 wedstrijden haalden.

Toen speelronde 4 van start ging, stond Wolderweide 1 op de derde plaats in de ranglijst. Deze ronde moest het team strijden tegen de lijstaanvoerder van dat moment, namelijk IKC Binnenste Buiten. Romijn, Adam en Gwen wonnen hun partij en pakten samen 6 punten. Brent trof de sterkste tegenstander van de tegenpartij, aangezien de coach van IKC Binnenste Buiten de opstelling had aangepast, en verloor helaas. Desalniettemin pakte het team met 6-2 wederom 2 wedstrijdpunten en namen De Vijf uit Harderwijk de koppositie over.

Even naar buiten om te ontspannen

De eerste vier ronden van de in totaal zeven waren gespeeld en Wolderweide 1 stond op de eerste positie in de tussenstand. Na de geleverde inspanning was het ook tijd voor wat ontspanning. Het team is even naar buiten gegaan om een balletje te trappen en wat frisse lucht te inhaleren. Al verliep het toernooi tot dusver voorspoedig en waren de Harderwijkse jeugdspelers al zeker van een plaats in de halve finale van Nederland, het in ontvangst nemen van die felbegeerde beker was nog geen vaststaand feit. Even die hoofden leegmaken dus en dan door naar de laatste drie wedstrijden.

De onderbreking en het potje voetbal heeft De Vijf duidelijk goed gedaan, want het team trok zowel ronde 5 als ronde 6 met een 8-0 overwinning naar zich toe. Met 12 punten uit zes wedstrijden was het team al kampioen. De nummer twee had 9 punten vergaard en kon Wolderweide 1 dus niet meer inhalen, wat de uitslagen van de laatste ronde ook zouden worden. De zevende en laatste speelronde was het vaatje bij de welpjes van DCH leeg. De vermoeidheid had toegeslagen en de flinke hoeveelheid spanning die kon worden losgelaten, aangezien de eerste plaats niet meer kon worden afgenomen, zorgden voor een matige laatste wedstrijd. Met een 4-4 leverde de laatste ronde toch nog een punt op. De spelers van Wolderweide 1 mogen heel trots zijn op zichzelf! Met 13 punten uit 7 wedstrijden verdien je het om jezelf provinciaal kampioen te mogen noemen. Ook de individuele resultaten liegen er niet om:

Gwen pakt 14 punten uit 7 wedstrijden
Sophie pakt 10 punten uit 6 wedstrijden
Adam pakt 9 punten uit 7 wedstrijden
Brent pakt 6 punten uit 4 wedstrijden
Romijn pakt 6 punten uit 4 wedstrijden

Jullie hebben allen een grote bijdrage geleverd aan deze fantastische prestatie. Waar de een het even liet liggen, pakte de ander het op en dat is waar het in een team om draait. Gefeliciteerd met de overwinning!

Team Wolderweide 1 is kampioen van Gelderland!

Tot slot een shoutout naar de mensen die de moeite hebben genomen om langs te komen in Putten om onze welpen aan te moedigen. Wout en Fred, jullie aanwezigheid werd zeer op prijs gesteld. Fijn dat jullie er waren! Simone, de kinderen vonden het fantastisch dat hun juf speciaal naar Putten kwam om deel uit te maken van dit mooie avontuur. Bedankt!

Juf Simone heeft een kleinigheidje voor onze jonge damhelden meegebracht

De eindstand van deze provinciefinale is als volgt:

Met nog een theoretische kans op handhaving in de Hoofdklasse ging Ons
Eerste in de negende ronde van start tegen de ‘reserves’ van Wageningen,
het sterke WSDV 2. Ondanks een verbeten strijd won uiteindelijk het
sterkste team.

Met de remise van Kees de Jong tegen Fred Ivens begonnen de
Harderwijkers goed. Op de 22e zet had Ivens met 45-40 een goede maar
onoverzichtelijke mogelijkheid onbenut gelaten. Wit dreigt op een
dubbele manier een voordelig gat te slaan op 19. In de analyses na
afloop bleek inderdaad dat wit groot voordeel had kunnen behalen. In de
partij speelde Kees sterk. De opstoot van wit naar het Kerkhofveld was
weliswaar mogelijk, maar in feite kwam wit in het vervolg een zet te
laat om gelederen gesloten te houden (hij had op de 48e zet graag twee
zetten achter elkaar willen spelen, van 46 naar 37). Zwart twijfelde
niet en stootte op naar 27. Een afgedwongen afwikkeling zorgde voor een
veilig remisepunt.

De Harderwijkers kwamen op voorsprong toen Fred Elgersma zijn
provocatieve zet 27.10-14 tegen Arie Janssen van Doorn beloond zag
worden. De witspeler had daarvoor een late aanval gekozen, maar werd
door deze zet duidelijk verrast. In plaats van rustig te spelen op zijn
lange vleugel en de dreigingen te laten voor wat ze waren (zwart moet
toch telkens ‘doorslaan’ naar 40), koos hij voor het toelaten van een
dam. In de lastig te berekenen stand, koos hij bovendien de verkeerd
afslag waarna Fred met de dam op schijvenjacht ging, en uiteindelijk
naar een duidelijke partijwinst.

Voormalig voorzitter van de werelddambond, Wouter van Beek, en Jan
Hendrik Kok speelden aanvankelijk een gecontroleerde partij die de
klassieke structuren aannam. Een belangrijk opbouwmoment van zwart was
de 27e zet. Minder veeleisend was daar 17-22 geweest (in plaats van
9-14), waarna zwart verrassend even een schijf kan offeren voor een
hergroepering (24-29 en dan 9-14. Vanwege damdreigingen kan wit de
terugruil niet verhinderen). In de partij was 30.3-9? een positioneel
grote fout. 8-12 of 14-20 waren betere alternatieven. Na de uitstekende
reactie van wit op de volgende zetten, bleek de zwarte stand niet goed
meer speelbaar. Een dure dam op zet 36 werd door Jan Hendrik om
begrijpelijke redenen niet genomen maar was wellicht nog een aardige,
maar hoe dan ook complexe, kans op remise geweest.

Ruurd Wuestman kwam langzaam maar zeker tot een aanval, en later tot een
aardige klassieke stand tegen de jonge Robert-Jan van Steenbergen. Op de
38e zet schrok Ruurd echter dat 43-38 niet kon door een sluwe kleine
combinatie: 21-26 en daarna 14-20 en 11-17. De reactie 47-41-37 bleek
niet gelukkig. Om niet in de Coup Royal te lopen moest wit naar het
Kerkhofveld maar ook daar werd hij van alle kanten bedreigt. Zwart
bekroonde het sterke middenspel met een doorbraak naar 37 en won
verrassend. Dit betekende een flinke aderlating voor de Harderwijkse
dammers.

Ook Henry Offenga verloor, hoewel hij aanvankelijk prima spel had met
zwart tegen Gerben van Steenbergen. Met 31.13-18 had hij verder kunnen
bouwen aan een gezonde stand met veel combinatieve wendingen in zijn
voordeel. In de partij raakte zwart de controle over 24 kwijt en
ondervond Henry hoe snel een stand ineens verloren kan zijn. Na 38.4-10?
kon hij de vele dreigingen niet meer het hoofd bieden.

Joras Ferwerda speelde een spannende partij tegen de sterke Tjeerd
Harmsma. De zwartspeler legde een gedurfde strategie op het bord waarbij
hij initiatief op de korte vleugel liet prevaleren boven de ontwikkeling
van zijn lange vleugel. Met de sterke opstoot 40.30-24 echter kwam de
witspeler glorieus als strategische overwinnaar uit de bus. De witspeler
was niet bang voor de tijdelijke schijfwinsten die zwart kon nemen. In
de partij won wit de schijf snel weer terug en stormde via het centrum
naar dam. Helaas, net niet genoeg voor een spectaculaire overwinning.

In zijn partij tegen de getalenteerde jeugdspeelster Julia Chumachenko
bouwde Auke Steensma aan een mooie zwarte centrumstand die werd
ondersteund door ver opgerukte schijven op zijn lange vleugel. Maar
verzilvering van het voordeel was niet makkelijk. De witspeelster ruilde
actief op haar lange vleugel en wist het evenwicht weer goeddeels te
herstellen. Ze speelde gecontroleerd naar remise.

Aanmerkelijk minder gecontroleerd haalde Egbert van Hattem toch nog een
punt binnen tegen de creatief en sterk spelende Marcel Monteba. Langzaam
maar zeker kwam de witspeler moeilijker te staan en kon in de verste
verte niet profiteren van de zwarte schijven die op de lange vleugel nog
niet ontwikkeld waren. Zwart kreeg vrij spel op zijn korte vleugel en
kon naar hartenlust aanvallen. Wit zag een paar dingen niet scherp. Zo
had 26.43-38 gekund, maar hij durfde het in de partij niet te spelen. De
opstelling met 47-41 was een nieuwe verzwakking omdat wit geen nuttige
dingen met een formatie kon doen in de partij. En later had wit hoe dan
ook 31.30-24×24 moeten spelen. Na 35.41-36 speelde wit een verloren
partij. Tenminste, normaal gesproken. Wit kon niet meer aan
schijfverlies ontkomen, maar verdedigde zich met de moed der wanhoop
toch creatief. Zwart liet twee opgelegde kansen liggen. Zo is 44.22-28
mogelijk omdat zwart niet mag tussenlopen vanwege een verrassende
meerslagtruc. Ook is de twee-om-twee op de 46e zet (naar 36) duidelijk
winst. Van belang is dat wit dan niet naar 7 mag doorlopen omdat hij dan
een rondslag om de oren krijgt. In de partij echter is het ineens
gelijkwaardig remise, omdat zwart door een lastig binding altijd een
witte doorbraak moet toestaan.

Een fraaie partij speelden ook jeugdspeler Alexej Ovsyanko en Gerwin van
der Meer. Aanvankelijk hielden wit centrumspel (Gerwin) en
omsingelingsspel van zwart elkaar in dynamisch evenwicht. Toen wit ook
naar het veld 27 kon doordringen waren de kansen duidelijk aan hem. Wit
baande zich inderdaad een snelle weg naar dam, en het zag er zorgelijk
uit voor zwart die niet de beste verdediging vond. Wit had het best de
snelste weg naar dam kunnen kiezen voor de grootste kans op winst. Maar
in de partij kwam zwart toch nog langszij.

Een prima remise speelde Jan Willem Hoeve tegen de sterke Jesse van
Beek. De zwartspeler speelde gedurfd, maar het was de witte stand die de
voorkeur verdiende in het vroege middenspel. Waarschijnlijk had wit met
eenvoudig 41.37-32 in plaats van het verplichtende 45-40 de
duimschroeven nog wat aan kunnen draaien. In de partij speelde wit ook
sterk en alert en haalde verdiend een punt binnen.

Na een goeie serie overwinningen was het tweede team van DCH gestegen naar
een verdienstelijke derde plaats. In een rechtsreeks duel om het brons
troffen de Harderwijkers in VBI3 te Huissen een sterke tegenstander. Vanwege
de ziekenboeg begonnen de strijders met een 0-2 achterstand omdat Ton
Eekelschot nodig was bij DCH1.

Op het eerste bord trof Eibert Smit de sterkspeler van de gasten maar maakte
hij met een aanvallende partij duidelijk niet onder de indruk te zijn.
Helaas werden de aanvallende impulsen Eibert uiteindelijk iets teveel en
moest hij zich gewonnen geven. Invaller Wouter Foppen verraste Jacob
Reiffers, een oude bekende uit Nunspeet, met een listig damzetje en bracht
de spanning weer wat terug.

Jan van der Pol speelde een partijtje waarbij lange tijd weinig aan de hand
leek en waarbij hij op remise leek aan te sturen. Eén momentje van
onachtzaamheid werd Jan fataal, na een drie om drie naar dam werd DCH weer
op vier punten achterstand gezet. Aan sportiviteit bij DCH ontbreekt het
nooit, Gerald van Ark had er geen enkele moeite mee om een wissel op het
laatste moment toe te staan zodat de jeugd een kans krijgt. Het werd al snel
duidelijk dat de jeugdspeler die Gerald trof niet echt een verzwakking was
voor de thuisploeg zodat Gerald uiteindelijk alle zeilen moest bijzetten om
de verdiende puntendeling te bereiken. De gasten hadden met een 9-5
voorsprong de overwinning definitief veilig gesteld.

Ook Bert Foppen wist tegen zijn sterke opponent geen voordeel af te dwingen,
in het eindspel moest Bert zelfs nog een ware Houdini act uitvoeren om de
remise veilig te stellen. Ook de strijd op bord zes bij Wouter van den Berg
bleef onbeslist, in het middenspel dwong Wouter zijn tegenstander nog wel
naar de zijkanten maar het eindspel gaf nooit echt uitzicht op meer dan
remise. De nederlaag viel met 11-5, ondanks de man minder, toch nog iets te
hoog uit doordat Wout Mensink in een gelijkwaardige stand onder grote
tijdsdruk richting het eindspel de verkeerde voortzetting koos waarmee hij
deze keer de eer aan zijn tegenstander moest laten.

Na twee eenvoudige wedstrijden met een 16-0 en 13-3 overwinning ontving DCH2
zaterdag DES4 uit Lunteren.

Mede vanwege de stand op de ranglijst een opponent waartegen resultaat
geboekt zou moeten worden.

Met een snelle overwinning van Eibert Smit die op de 25e zet genadeloos
toesloeg tegen net iets teveel aanvalszin van zijn jeugdige tegenstander. Na
de combinatie hield Eibert twee schijven meer over en kon hij twee punten
bijschrijven. Ook Bert Foppen trof in Silas Schuitemaker een jeugdspeler,
maar dan toch eentje die getuige zijn topscorerpositie bij DES4 duidelijk
meer in zijn mars bleek te hebben. Bert kreeg al op de 32e zet remise
aangeboden maar had duidelijk geen zin om na een middag schuiven met 0-0
achter te blijven, langzaam maar zeker won de ervaring het van de jeugdige
overmoed en trok Bert het initiatief naar zich toe. Na een dappere strijd
moest de zwartspeler zich alsnog gewonnen geven.

Ton Eekelschot had lange tijd aanzienlijk meer moeite om zijn opgebouwde
positionele voordeeltje te verzilveren. Pas halverwege de partij verslikte
zijn tegenstander zich door eerst een offer te plegen en vervolgens achter
een schijf te lopen waarbij hij hoopte op remisekansen. Door een eenvoudig
tempozetje pakte Ton zijn kans en won een schijf en vervolgens zijn partij.

Met een 6-0 voorsprong en op de meeste borden goeie uitgangspunten leek ook
nu een grote overwinning binnen handbereik.

De directe tegenstander van Jan Pluim had net iets teveel aanvallende
impulsen in gedachten en kwam geforceerd een schijf achter. Op de 35e zet
ging Jan gruwelijk in de fout door met 12-18 een gaatje te willen dichten in
plaats van met 2-8 eenvoudig de schijf voorsprong te verdedigen, na deze
misrekening kwam Jan aanvallend in een hopeloze positie waarbij hij ze;fs
met een schijf meer de winst aan zijn tegenstander moest laten. Wout Mensink
trof een tegenstander die duidelijk niet was gekomen om te winnen en omdat
ook Wout het niet spannend genoeg wist te maken bleef deze strijd onbeslist.

Ook bij de tegenstander van Jan v.d. Pol brak zijn aanvallende intenties hem
op, ook Jan wist de aanvallende schijf eenvoudig te bemachtigen en bracht
zijn team met zijn overwinning op een 9-3 voorsprong en stelde daarmee de
winst veilig.

Wouter van den Berg kwam in een laat middenspel in een nadelige korte
vleugel opsluiting en wist zich daaruit niet meer te bevrijden. Op zijn
rechtervleugel werd de stand dunner en dunner waarmee Wouter alle zeilen
moest bijzetten om doorbraak naar dam te voorkomen. Zijn laatste poging voor
remise om ten koste van twee schijven door te breken was ook wat teveel van
het goede, de doorgebroken schijf werd teruggeofferd en Wouter moest zich
gewonnen geven. De overwinning van DCH2 kreeg uiteindelijk onverwacht de
kleinst mogelijke uitslag van 9-7 doordat Gerald van Ark zich op de 43e zet
liet verrassen met een vier om drie naar dam. Gerald bood nog even dapper
weerstand, maar deze damslag kwam hij niet meer te boven.

Zaterdag 17 februari 2023 moet DCH2 in een rechtstreeks duel in Huissen
tegen VBI3 proberen de derde plaats vast te houden. Zowel DCH als VBI hebben
13 punten na 9 wedstrijden, maar de Harderwijkers bezetten nu de derde
plaats door een flink aantal bordpunten.